کد مطلب:42717 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:17

گنجینه پرسمان » جوانان

با وجود گرايش طبيعي انسان به زيبايي ، پس چرا اظهار آن يا عشق ورزيدن به آن ممنوعيت دارد ؟

اين سؤال درست به اين مي ماند كه كسي بگويد چرا من وقتي زيبايي يك گل را در پارك درك مي كنم ، نمي توانم آرا ببينم و به خانه ببرم .
اين درست است كه هر چيزي كه از تناسبي برخوردار است زيباست و احساس تحسين آدمي را برمي انگيزد . امّا استفاده از آن با اين اختيار وسيع آدمي نيز به هر شكل آزاد است ؟ اين هرج و مرج است و درست مخالف زيبايي . دين با صحه گذاشتن بر نيازهاي آدمي راه تأمين آنرا هم نشان داده و حدود را برابر انسان نهاده كه مساوي زيبايي هم هست . شهوات و اميال آدمي حدّ توقف ندارد . داستان حرمسراها و صدها همسر و بي بندوباري جنسي غرب حاصل آزادي اميال سركش آدمي است . در حالي كه توجّه به جمال و زيبايي اشكالي ندارد مثل زمين و آسمان . مظاهر الهي ، مي توان فرياد برآورد كه عاشقم بر همه عالم كه همه عالم از اوست . اما در مورد جاهايي كه فساد و عدم تناسب و زشتي آور است بايد تعديل را پذيرفت . و در مورد نياز به جنس مخالف و اظهار عشق به او ، ازدواج بستر كاملي براي چنين احتياجي است . هنر و ابعاد گوناگون گفتاري ( شعر ) ادبيات و . . . جاي ابراز همين ادراكات است .